Το εγκώμιο του ποδηλάτου περνάει από τρεις στιγμές: το μύθο, την εποποιία και την ουτοπία. Το ποδήλατο διαθέτει μια μυθική διάσταση που είναι συγχρόνως ατομική και συλλογική. Στις μέρες μας, ο μύθος έχει υποστεί πλήγματα. Το ποδήλατο, όμως, επανέρχεται στο προσκήνιο μέσω της έμφασης στην ποιότητα ζωής στην πόλη, ενώ η εικόνα του αποτελεί πηγή ενθουσιασμού.
Συχνά πιάνουμε τον εαυτό μας να ονειρεύεται και να χαράζει το περίγραμμα της ουτοπικής πόλης του μέλλοντος, όπου η δημόσια συγκοινωνία και το ποδήλατο θα είναι τα μόνα μέσα μετακίνησης στην πόλη και όπου η ειρήνη, η ισότητα και το κέφι θα δεσπόζουν στον κόσμο μετά την κατάρρευση των μεγιστάνων του πετρελαίου. Μπορούμε να ονειρευόμαστε έναν κόσμο, όπου οι απαιτήσεις των ποδηλατών θα γονατίζουν τις πολιτικές δυνάμεις.
Όλα αυτά δεν είναι παρά όνειρα και πρέπει να ξαναπροσγειωθούμε στην πραγματικότητα. Το ποδήλατο μάς μαθαίνει να εναρμονιζόμαστε με το χρόνο και με το χώρο. Χάρη σε αυτό ανακαλύπτουμε ξανά την αρχή της πραγματικότητας σε ένα κόσμο που κυριαρχείται από την εικονικότητα.
Η ποδηλασία είναι ανθρωπισμός και ανοίγει εκ νέου τις πύλες του ονείρου και του μέλλοντος.
Περιεχόμενα
Το ποδήλατο
Από το μύθο στην εποποιία
Ο βιωμένος μύθος
Ο μύθος και η ιστορία
Η ανακάλυψη του εαυτού
Η ανακάλυψη των άλλων
Η ΚΡΙΣΗ
Η ερείπωση του μύθου
Η αστικοποίηση του κόσμου:
Αναζητώντας τη χαμένη πόλη
Έξοδος από την κρίση;
Η ΟΥΤΟΠΙΑ
Ποδήλατο και ελευθερία
Η νεολαία του κόσμου
Το φαινόμενο του πεταλιού
Επιστροφη στη Γη
"Το πρώτο πεταλάρισμα είναι η απόκτηση μιας καινούργιας αυτονομίας, είναι η ευχάριστη απόδραση, η χειροπιαστή ελευθερία, η κίνηση στην άκρη των ποδιών, όταν η μηχανή ανταποκρίνεται στην επιθυμία του σώματος και προηγείται σχεδόν αυτής. Σε μερικά δευτερόλεπτα, ο στενός ορίζοντας απελευθερώνεται, το τοπίο κινείται. Βρίσκομαι αλλού. Είμαι ένας άλλος, αλλά ωστόσο είμαι ο εαυτός μου όπως ποτέ άλλοτε είμαι αυτό που ανακαλύπτω"
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπόσπασμα από το Εγκώμιο του Ποδηλάτη (σελ.32)